فار غ التحصیلان زمین شناسی دانشکده علوم دانشگاه تهران

این روزها کم کم دانشگاهها باز شده و کلاسها تشکیل می شود .درست 20 سال پیش در چنین روزهایی اینجانب سوار مینی بوسهای خط امام حسین انقلاب شده و با دادن 20 ریال کرایه جلو سردر دانشگاه تهران پیاده شده و با هزار شوق و آرزو از زیر این سردر جادویی !!!رد شده و به سمت دانشکده علوم با آن درهای بزرگش روان شدم .در بدو ورود دوست و همکلاسی و شاگرد اول کلاسمان در دبیرستان کمال بهروز دلاور را دیدم که او هم زمین شناسی قبول شده بود و من راستش را بخواهید از اینکه مثل شاگرد اول کلاس زمین شناسی قبول شده بودم احساس غرور می کردم!!!!بابا شوخی نبود دانشگاه تهران بود.خیلی ها آرزوی قبولی در این دانشگاه را داشتند و جالب است بدانید که در اداره ما کسانی که از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده باشند در ارزشیابی ارتقا 10 امتیاز بیشتر از دانشگاههای دیگر دارند.!!آری ما با رتبه 3500 پزشکی و 560 زمین شناسی در حالیکه از 12 حق انتخاب رشته 11 تا زمین شناسی انتخاب کرده بودم در دومین انتخاب که زمین شناسی دانشگاه تهران بود پذیرفته شدم.اردوی آشنایی با همکلاسی ها باعث شد که از همان روزهای اول دوستان خودم را انتخاب کرده که تقریبا بغیر از بهروز دلاور بقیه بچه شهرستان بودند و انصافا بچه های بسیار با معرفت که هنوز با برخی از آنها ارتباط دارم.راستش را بخواهید بچه تهرونی آن دوره زمین شناسی خسلی کم بودند و آنهایی که بودند از همون اول خودشان از ما جدا کردند و این مرز تقریبا تا آخر تحصیل حفظ شد.بهرحال باید اعتراف کنم جو دانشگاه عجیب ما را گرفته بود اصلا قابل مقایسه با دبیرستان نبود .این بود که ما تقریبا از صبح که می آمدیم دانشگاه تا بعد از ظهر در راهرو و کلاس و زیرزمین معروف دانشکه و کتابخانه مرکزی با آن .سالنهای بزرگش می پلیکیدیم و بعد هم تازه با بچه ها به خوابگاه و پارک لاله و ... می رفتیم عکسی که اینجا می گذارم کلاس 202 گروه زمین شناسی است با بچه های ورودی 64.

علی حریری، هم دوره ای من ، ورودی سال 65 دانشکده علوم بود. او بسیار دوست داشتنی و انسانی خلاق و علاقه مند به امور هنری نیز بود. نویسنده چند نمایشنامه که در تالار های مهم شهر اجرا هم داشتند، زمین شناسی خوب که در سازمان زمین شناسی مشغول به کار شد و در دانشگاه آزاد نیز درس می داد، و کاندیدای نمایندگی دور ششم مجلس از حوزه تهران. همه اینها نشان می دهد که چه ظرفیت بالائی برای فعالیتهای اجتماعی داشت. فوق لیسانس خود را در پترولوژی از دانشگاه شهید بهشتی گرفت و تا آنجا که می دانم دانشجوی دکتری زمین شناسی در دانشگاه آزاد نیز بود. او در یکی از روزهای آخر شهریور 79 در هنگام ماموریت از سوی سازمان زمین شناسی کشور در استان کردستان در اثر چپ کردن خودرو به شدت زخمی شد و در همین روزهای ابتدای پائیز سال 79 به دلیل شدت جراحات وارده جان باخت. پس این روزها ما در پنجمین سالروز در گذشتش هستیم. روحش شاد و یادش بخیر که بسیار پسر نازنینی بود و در راه مطالعات زمین شناسی در ایران جان باخت. یک پسر هم داشت که الان باید حدودا هشت ساله باشد. می گردم ببینم که اگر عکسهایش را پیدا کردم روی همین صفحه می گذارم.

اول از همه دیروز 25 شهریور بود سالگرد زمین لرزه فاجعه آمیز طبس در سال 57 که شهر طبس را که یکی از زیباترین شهرهای کویر مرکزی ایران بود با خاک یکسان کرد و به قولی بیش از 20000 نفر از ساکنان این شهر و روستاههای پیرامون آن را کشت .به روان پاک درگذشتگان این زمین لرزه درود می فرستم .راستش من یکبار بیشتر به طبس سفر نکردهام آنهم برای جایگزینی دستگاه شتابنگار دیجیتال بجای دستگاه آنالوگ آن شهر بود و با صحبتهایی که با مردم داشتم دیدم که هنوز خاطره تلخ آن شب شوم با طبسیان است و فکر می کنم نسل های بعدی نیز با شنیدن خاطرات پدر و مادر ها خاطره این زمین لرزه را همواره با خود داشته باشند.بگذریم آنقدر در این 15 سال که در کار زلزله هستم ویرانی و غم و اندوه در جای جای این کشور بزرگ دیده ام که گاه با خود فکر می کنم این هم شغل است که ما انتخاب کرده ایم...،اما بعد از این جملات در باره زمین لرزه طبس می خواهم امروز عکسهایی از سفر خاطره انگیزمان با دکتر سیروس زرعیان استاد بزرگ دانشگاه تهران به همدان را برای شما قرار دهم در این عکسها بچه های سال 64 و 65 دانشکده حضور دارند ،دوستانی که هنوز برخی از آنها را می بینیم و برخی نیز در هیاهوی جامعه ما از آنها بی خبریم،امید دارم با این وبلاگ خبری از آنها بدست آوریم.یک سفارش به دانشجویان فعلی دارم که یادتون نره تا می تونید عکس بیندازید بخصوص در سفرهای گروهی ،خوشبختانه الان وضع دانشجوها خوب شده و همه دوربین دیجیتال دارند،زمان ما دیجیتال کجا بود!!در این عکسها برخی چهره های آشنا است مثلاً این دکتر زارع خودمان!در ضمن در یکی از عکسها یک خروس می بینید که ساعتچی می گفت خریده!!!! راست و دروغش با خودش

اسماعیل فرزانگان!!

آقا این که نمی شود که فقط دکتر زارع و من در این وبلاگ مطلب بنویسیم و بقیه هیچی ،یا الله تکانی بخودتان بدهید با توام فرهاد،آقای احمد علی یک چیزی بنویس ،اونایی که در گرد هم آیی ها شرکت می کنید و از خاطراتتان می گوییدیک چیزی بنویسید از استادها بنویسید از دکتر مهرداد و دکتر بیژن و دکتر بازرگانی و بقیه از کتابخانه ،از سرپرستی و مسئولین خوبش خانم مهرینفر و خانم عدالت ،از گروه شیمی و دانشجویانش!!!!از آموزش و آقای اورعی مسئولش که پارسال که دنبال مدارک لیسانس بودم دیدمش که شده مسئول روابط عمومی و چقدر خوشحال شدم از دیدنش!از دکتر نجات استاد شیمی تجزیه بنویسید که چه دست به نمره بدی داشت و به من داده بود 625/9 مثبت!!!!و وقتی من از وی پرسیدم که دکتر جان 625/9 درست،این مثبت قضیه اش چیه؟وجواب اینکه :این را گذاشتم تا ببینم به تو نمره بدم یا نه و من پرسیدم که دکتر حالا به من نمره می دهید یا خیر؟و جواب اینکه نه خیر به تو نمره نمیدهم،چرا دکتر جان؟آخه آدم خونسردی هستی و من از آدمای خونسرد بدم می آید!!!و دیدنی بود قیافه من که با دست و پای آویزان از اتاق دکتر خارج شدم و فردین بوستانی (حالا دکتر فردین بوستانی)را واسطه قرار دادم که :جون مادرت فردین تو شیرازی هستی برو به این دکتر بگو که نمره من را بدهد و فردین که وسلطت کرد کار بدتر از قبل شد. ما ناامیدتر از همیشه که افتادیم دیگه تا روزی که لیست ها را رد کردند و دیدم که دکتر نجات به من 10 داده است!!!!ومن چقدر .خوشحال شدم آنروز

اسماعیل فرزانگان

دیروز 21 شهریور بالاخره از تز فوق لیسانس خودم که راجع به زمین لرزه بم بود دفاع کردم .16 سال پیش که از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدم خیلی دوست داشتم که ادامه تحصیل بدهم ولی یک تصادف کوچک (البته برای من ،نه پدرم که ماشینش را چپ کردم)درست یادم است در اسفند ماه سال 68 در نزدیکی پلهای فجر امروز که آنموقع هنوز ساخته نشده بود ماشین روی یخ لیز خورد وما که رانندگیمون هنوز آنقدر خوب نبود کنترل ماشین را از دست داده و....،این شد که از امتحان جا موندیم و بعد هم دلسردی ناشی از آن و سربازی و بعد از سربازی خم کار و ازدواج و...باعث شد که حسابی فکر ادامه تحصیل از کله ما بیرون رود،اما بعد از 15 سال از تمام شدن لیسانس دوباره این ادامه تحصیل مثل خوره به جان ما افتاد ویک روز دیدیم که بله دانشگاه آزاد و رشته تکتونیک (که خود این دانشگاه آزاد ماجرایی دارد بسیار طولانی و با مزه که شاید در فرصتی دیگر به آن بپردازم)بماند نشستن در کنر جوانان 24 یا 25 ساله پر شور و نشاط دوباره حال و هوای دانشجویی را در ما زنده کرد و شدیم همان اسماعیل خرخون دوره لیسانس که بعضی شبها تا صبح درس می خواندیم و در این هیر وویر فرزند دوم ما هم به دنیا آمد و حسابی نور علی نور شدو روزهایی که هم من و هم همسرم که آنهم در دانشگاه آزاد مشغول ادامه تحصیل بود و هم دختر بزرگم سارا،هرسه با هم امتحان داشتیم خیلی بامزه بود بخصوص رقابت من و عیال در نمره آوردن .بگذریم ،دیروز در حضور دوستان خوبم از اداره و دانشگاه و دکتر قرشی که راهنمام بود و دکتر زارع عزیز که مشاور بود ودکتر عکاشه داور ما از تز بخوبی دفاع کرده و تمام شد دو سال درس خواندن در دانشگاه آزاد و شاید در آینده دوباره شروع کردیم به درس خواندن تا ببینیم چه می شود.من این دکتر زارع را خیلی دوست دارم هیچ یادم نمی رود آن سال 65 که مهدی زارع که تقریبا همان موقع هم همین تیپ بود و آمده بود دانشکده وبا چه شور و علاقه ای از زمین شناسی حرف می زد و ما با خود می گفتیم که بگذار زمین شناسی فیزیکی و ..بگذران تا ببینیم باز اینطوری از زمین شناسی تعریف می کند و لی دیدیم که بابا این پوست کلفت تر از این حرفاست که با دیدن و شنیدن درس دادن بعضی از استادا از میدان در برود...و این بود که مهدی زارع همچنان ثابت قدم در راه زمین شناسی قدم برداشت تا شد دکتر زارع و منم از خدا خواسته مشاور پایان نامه ام قرارش دادم و البته او هم لطف کرد وقبول کرد و ما را سپاسگزار خود،انشا الله که تیم محبوبش بتونه بعد از چند سال درجازدن امسال قهرمان بشه...... ،

امروزآقای فرزانگان - ورودی سال 64 دانشکده علوم - از تز فوق لیسانس خود در دانشگاه آزاد واحد شمال تهران دفاع کرد. این اسماعیل ما از همان زمان دانشکده هر جا می رفت یک هیات همراه دنبالش بودند!، امروز هم یک هیئت ایشان را از محل کارش در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن همراهی میکرد!. تز فوق لیسانس روی مطالعات لرزه زمینساخت و جنبش شدید زمین در زلزله بم بود که با راهنمائی دکتر قرشی انجام شده بود. من هم به عنوان رفیق مهندس فرزانگان مشاور این پایان نامه بودم. به هر حال با درجه عالی دفاع کرد و همه او را تشویق کردیم که دکترایش را هم بگیرد. خودش که می گوید نیاز به چند پیش نیاز دارد تا شروع کند! اگه خواست خودش پیش نیازهایش را توضیح می دهد. ... به هر حال دانشجو می خواهید ببینید برید اسماعیل ما رو ببینید که الان هم که سن و سالی ازش گذشته! هنوز از درس خوندن دست بر نمی داره

حالا تعجب می کنید چرا همه جارا ول کرده ام رفتم سراغ زیر زمین دانشکده علوم! به هر حال از زیر ساختمان شروع کنیم بیائیم بالا بهتره! محل آزمایشگاهها در زیرزمین بود و فکر کنم هنوز بیشتر آزمایشگاهها اونجا باشه. در سالهای دهه شصت که ما دانشجوی زمین شناسی بودیم، آزمایشگاه کانی شناسی را مرحوم دکتر زرعیان و در همان محل آزمایشگاه سنگ رسوبی را دکتر فریدون سحابی و آزمایشگاه رسوب شناسی را اول دکتر معتمد و سپس مرحوم دکتر اخروی و همزمان آقای عبدالحسین امینی - که بعدا دکترامینی شد و چند سال هم مسئول گروه زمین شناسی بود- می گرداندند.این آزمایشگاه در واقع یک اطاق در سوی غربی راهروی زیر زمین بود که در کنارش خانه سرایدار گروه - حسن رسولی و خانواده اش- قرار داشت. تقریبا روبروی این آزمایشگاه، آزمایشگاه مکانیک خاک دکتر مهرداد اسفندیاری بود. او در همین آزمایشگاه - که اتاق کوچکی بود - مجموعه جالبی از وسایل آزمایشگاه مکانیک خاک را گرد آورده بود و مکانیک خاک رابه ارزش سه واحد درس می دادو ما تنها جائی در ایران بودیم که مکانیک خاک سه واحدی در دوره لیسانس زمین شناسی داشتیم!. بقیه جاها دو واحدی بود!. به هر حال این هم برای خودش هیبتی بود که مرهون ایستادگی انسانی علاقه مند و زحمتکش به نام دکتر مهرداد اسفندیاری بود. او کسی بود - و هست - که اسرار داشت تا استاندارد کارش با بهترین دانشگاههای غربی برابری کند و به همین دلیل مدل کارش را مطابق با دانشگاه اوکلاهما قرارداده بود که خودش در آن فارغ التحصیل شده بود. اصلا این کار کردن با استاندارد بالا به نظرم یکی از دلایل مهم آموزش با کیفیت خوبی بود که من و نسل هم دوره ای های من در دوره لیسانس زمین شناسی دانشگاه تهران دیدیم. استادان ما فارغ التحصیل دانشگاههای غربی بودند - آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلیس - و طبیعی بود که در کار خودشان همان استاندارد کاری که خود دیده بودند رعایت می کردند. این را می شد از سخت گیری و دقت نظر مرحوم دکتر زرعیان، نظم کاری دکتر سحابی و آزمایشگاه زمین شناسی اقتصادی - که البته دکتر بازرگانی در طبقه اول درست کرد-دید. دکتربازرگانی اصولا طوری کار می کرد که انگار همه ما قرار بود متخصص زمین شناسی اقتصادی بشویم!. خودش پرکاربود و توقع داشت همه مثل خودش پرکارباشند. او اولین کسی بود که برای بازدیدهای علمی ما متن گزارش تشریح وضعیت منطقه موردبازدید را پیشاپیش تهیه می کرد و در اختیار ما قرار میداد. اصلا هم کاری نداشت که بقیه چی کار می کنند! کار خودش رو می کرد. در مورد بازدیدهای زمین شناسی اقتصادی من و دوستان دیگر خاطرات جالبی داریم که خواهیم نوشت. به هر حال داشتم می گفتم که استاندارد تخصصی آزمایشگاههای ما خیلی بالا بود. این را بعدا فهمیدم که جاهای دیگر در ایران و بعدادر خارج از ایران در اروپا هم آزمایشگاههای دیگر گروههای مشابه را دیدم. البته آزمایشگاههای ما ایده آل نبود. ولی آن برنامه کاری که ما داشتیم در زمانی که در مملکت جنگ بود و در زمان بعد از بازگشائی دانشگاهها هم - پس از انقلاب فرهنگی - بودیم، ستودنی است.

کتابخانه دانشکده علوم تقریبا پاتوق دائمی من بود.

مهدی زارع

سلام
اول اینکه این رفیق ما، احمد علی ساعتچی که یادداشت آخر دیروز را نوشته بود یادش رفته که اسم خودش را هم بنویسد.
دوم اینکه اسم از عزیزان از دست رفته آورده بود من یادم آمد که استاد دکتر اخروی نیز در پایان سال هشتاد به رحمت ایزدی پیوست، روحش شاد
اما در مورد مرحوم دکتر زرعیان – بنیان گذار سنگ شناسی در ایران- که فکر کنم چند نسل از زمینشناسان ایران خاطره داشته باشند و بیشترشان شاگرد او بوده اند. من یک خاطره از بازدیدی که همراه ایشان در اردی بهشت شصت و هشت رفتیم همدان می نویسم. به زودی عکس ایشان را هم روی همین صفحه در بازدیدهایمان قرارخواهیم داد.
در بازدیدی که رفته بودیم یکی از بچه ها سرما خورده بود. دکتر زرعیان به راننده دستور داد تا داخل شهر جلوی یک داروخانه به ایستد. بعد به من گفت: "آقا زارع" {دکتر همیشه اسمها را اینطوری دو بخشی و البته با لهجه غلیظ گیلکی تلفظ می کرد} برو به دکتر داروخانه بگو "دکتر" تو ماشین نشسته، و میگه چند تا قرص بده چون یک مریض داریم! (در واقع هم مریض و هم "دکتر" داخل ماشین بودند!!) من رفتم و در خواست کپسول آمپی سیلین کردم. البته مسئول داروخانه بهمن گفت که نمی شه و اینطوری قرص نمی دهیم!... من برگشتم و گفتم نمیشه. این بار دکتر زرعیان خودش آمد و به همان مسئل داروخانه گفت " آقا! من دکتر زرعیان استاد دانشگاه تهران هستم، این بچه های خودمو آوردم اینجا بازدید. یکی از این بچه ها مریض شده. یک چند تا قرص می خواهیم " این بار طرف قبول کرد. گفت باشه! چی بدم؟ من پشت سر دکتر زرعیان بودم و گفتم دکتر! بگین کپسول آمپی سیلین. خلاصه "دکتر" که تو ماشین نشسته بود، این بار به صورت حضوری موفق به گرفتن دارو برای دانشجویش شد! یادش به خیر

مهدی زارع

با سلام

لازم است در آغاز این وبلاگ یادی ازدوستان و همدوره ای های از دست رفته مان که در طول تحصیل یا بعضاٌ بعد از فارغ التحصیلی این دنیا را وداع گفته اند،بکنیم.شهید بهروز دلاور ورودی 64 ،شهید ناصر وقری مقدم ورودی 64،مرحوم حمید اسکندر زاده ورودی 63 و مرحوم حریری ورودی 65،یاد استاد سیروس زرعیان نیز گرامی باد.برای شادی روح این بزرگواران فاتحه ای قرائت کنیم

به سر در دانشگاه تهران زمان ما می گفتیم "درب پنچاه تومنی"! دلیلش هم این بود که عکس آن روی اسکناسهای

پنجاه تومنی طراحی شده بود. عکسی از دانشکده علوم و گروه زمین شناسی دم دست ندارم. اگه کسی داره برام بفرسته (Mehdi_zare_2002@yahoo.com)
روی وب سایت گروه زمین شناسی هم که رفتم دیدم آخرین بار که آپ دیت شده احتمالا سه سال پیش بوده است!!!.. به هر حال دنبال عکسهای جدید دانشکده و گروه بودم که به یاد بود , و برای تجدید خاطره روی همین صفحه بگذارم. ولی دیدم که در سایت دانشگاه تهران هم پیدا نمی شه

.

دیروز با آقای ساعتچی فارغ التحصیل سال 70 رشته زمین شناسی دانشکده علوم در مورد فارغ التحصیلان زمین شناسی دانشکده علوم صحبت می کردیم. قرار شد که اول بگردیم ببینیم چند نفر قابل دسترس هستند و بعد یک فهرست آماده کنیم. در این راه چند مشکل وجود دارد : اول اینکه بیشتر بچه ها سرشان خیلی شلوغ است و در موضوعات مختلف زمین شناسی مشغول کار حرفه ای هستند. از سوی دیگر بعضی از فارغ التحصیلان در رشته خود مشغول نیستند و به کار دیگری پرداخته اند و بعضی از بچه ها نیز در خارج از کشور مشغول کار و زندگی هستند و خلاصه معلوم نیست که دقیقا کجا هستند و به قول آقای ساعتچی گرفتاری های زندگی مانع است تا کسی وقت بگزارد و بقیه را پیدا کند!... البته از انصاف نگذریم همین جمع ده – دوازده نفره ما که به صورت سالانه در سه چهارسال اخیر دور هم جمع می شویم نیز به همت همین حضرت ساعتچی عزیز گردهم امده است!... –از او ممنونیم. به هر حال یکی از رسالت های این وبلاگ باید این باشد – از نظر من- که بقیه را که ما نمیدانیم کجا هستند پیدا کند و در تکمیل بانک داده های ما به عنوان مکان گردآوری اطلاعات عمل نماید. پیشنهاد من این است که هریک از دوستان که این صفحه راروی اینترنت دید بقیه را خبر کند. حال ما که خوره اینترنت هستیم فکر می کنیم که ملت بیست و چهارساعت پای اینترنت هستند!!!... ولی خلاصه آنها که می بینند می توانند کمک بسیاری کنند. در پایان هم از اینکه دوستان، آقایان، حضرات و .... را "بچه ها" ختاب کردم پوزش میطلبم! می خواهم در این وبلاگ زبانی صمیمی برقرار باشد. الغاب "دکتر" و "مهندس" و ... را هم به کار نمیبرم تا باز همان فضای هم دانشکده ای بودن برقرار شود.... و به جو صمیمی در این وب لاگ کمک کند. ضمنا می خواهم ازبچه های فعال در سالهای دیگر نیزدرخواست کنم به این وب لاگ بپیوندند و مربوط باشد به همه آنها که در گروه زمین شناسی دانشکده علوم درس خوانده اند. راستی اولین فارغ اتحصیلان زمین شناسی الان کجا هستند؟ اگر کسی از انها هم اخباری دارد، لطفا خبر کند.
ممنون! مهدی زارع 11/6/84

سلام دوستان عزيز خوش آمديد
اين وبلاگ فارغ التحصيلان رشته زمين شناسی دانشکده علوم دانشگاه تهران است. ما اين وبلاگ را برای بيان نقطه نظرات و گردآوری خاطرات خود راه اندازی کرده ايم و البته می خواهيم اينجا محلی باشد تا هم دانشکده ه ای های قديمی همديگر را پیدا کنند و عکسهای قديمی را قرار دهند و از خاطرات قديم و دانشکده خود بگويند و .... و اينکه از حال خود همديگر را با خبر کنند. ما تا کنون به صورت دوره ای دور هم جمع می شديم و گپ می زديم و با داشتن اين وبلاگ فرصتی فراهم می شود تا از فضای سايبر استفاده کنيم و هر لحظه خواستيم همديگر را پيدا کنيم. ضمنا بعضی از دوستان در خارج از کشور هستند که ما به آنها دسترسی نداريم ولی می خواهيم از طريق اين وبلاگ آنها را پيدا کنيم.
من مهدی زارع هستم . ورودی سال ۶۵ دانشکده علوم و رشته زمين شناسی. رفقای و دوستان که اين صفحه را می بينند بقيه را خبر کنند تا همه به اين صفحه بپيونديم .
عکسهای فوق هم مربوط به مهر ماه هشتادو سه است که دور هم جمع شده بودیم. امروز هم که دهم شهریور باشد بعد از حدود یازده ماه دور هم جمع شذیم که البته بعضی از ذوستان نیامده بودند. به هر حال عکسهای جدید و قدیمی را به تدریج روی همین صفحه قرار میدهیم.